Op veler verzoek dan eindelijk een nieuw blog. En gelijk maar een dikke vette tekst voor jullie, waar we uiteraard wel reacties op verwachten!

Nadat wij weer compleet waren bezochten wij de Perito Moreno Gletsjer in Argentinië. Deze gletsjer is één vd weinige gletsjers (3totaal) ter wereld die nog groeit. De gletsjer is maar liefst 5km lang en gemiddeld 73m hoog. Het spectaculaire van de gletsjer is dat de groei van het ijs gepaard gaat met gigantische verschuivingen en afbrokkelingen. Wij hadden het geluk dat er bij ons een hele wand van ijs instortte. Deze inzakking veroorzaakte metershoge golven en een hoop kabaal (net onweer).

De volgende plaats was het kleine bergdorpje El Chalten. Hier hebben we 3 dagen lang berghikes gedaan. Met als hoogtepunt het bezoeken van de Fitzroyberg, volgens kenners de mooiste berg van Argentinië.

Om onze volgende stop Bariloche te bereiken moesten we de bus nemen over de beroemde route 40 nacional. Dit is de langste weg van Argentinië, de weg loopt van Bolivia in het noorden tot Ushuai in het zuiden. Deze route is beroemd omdat je in het zuiden honderden kilomters lang alleen maar leegte om je heen hebt. Het enige wat je eens in de tientalle kilomters tegen komt is een bezinepomp voor de rest helemaal niets.

In Bariloche was het tijd geworden om Danny´s verjaardag te vieren. Dit betekende heerlijk eten en veel whiskey en oh ja een foute Inca muts als cadeau haha. Bariloche ligt in het Lake district en met de mountainbike hebben we dan ook verschillende kristalheldere meren bezocht, erg mooi allemaal. Niet al te ver van Bariloche ligt het dorpje San Martin de Los Andes. Hier hebben wij 2 dagen aan een mooi meer gechilled.

Wij vervolgde onze weg weer naar Chili, Pucon. Pucon ligt letterlijk onder de rook van de actieve vulkaan Villarrica. Ons doel van deze bestemming was het beklimmen vd vulkaan (2800m). Na 4dagen wachten was het weer gunstig genoeg en kon de klim beginnen. Gekleed met helm, speciale pakken, ijspriems en schoenen met gigantische spikes gingen we de hoogte in. Het eerste gedeelte van de klim was niet al te zwaar en ging over rotsen. Toen wij eenmaal bij het ijs waren begon het stukken stijler en zwaarder te worden. Uiteindelijk bij de top aangekomen mochten wij slechts 2 minuten boven blijven ivm giftige gassen die de vulkaan uitspuwd. Dit was uiteraard tegen dovemans oren gericht want het was veel te indrukwekkend om maar 2minuten in een actieve vulkaan te staren. Toen onze gids ons van de top afgesleept had begon de afdaling. Je moest met je gezicht naar beneden afdalen en toen bleek het allemaal toch een stuk stijler dan gedacht :s S avonds besloten wij bij te komen in de warmwaterbronnen, met een paar liter wijn erbij was dit heerlijk ontspannen! Danny heeft in Pucon ook nog hydrospeed gedaan, dit is wildwater afdalen met een soort van bodyboard.

In het weekend kwamen wij aan in de hoofdstad van Chili Santiago. Met een groep Engelse zijn wij het nachtleven in gedoken en het was gezellig tot in de laatste uurtjes. Vooral de volgende dag merkten wij pas echt hoe gezellig het was geweest....Op zondag zijn wij naar een voetbalwedstrijd geweest van de grootste club van Chili: Cholo Cholo. Helaas was het stadion behoorlijk leeg en was het niveau bedroevend. Toch zorgde de fanatiek aanhang vd club en de spanning vd wedstrijd ervoor dat het toch geslaagd was.

Ten noorden van Santiago ligt de culturele stad Valpariso. Deze stad zit vol met kunstenaars en creatieve mensen. De stad is overal versierd met de mooiste graffiti. Eindelijk is een stadsbestuur dat graffiti als kunst bestempeld. De stad is gebouwd op meer dan 40 heuvels en daarom vindt je overal antieke liften die je op verschillende stadsgedeeltes brengen. Naast Valpariso liggen de stranden van Vina del Mar. Helaas was het strandseizoen al over en wa het veel te koud om naar strand te gaan. Wij waren ons dit echter niet bewust en kwamen met onze strandspullen op het strand aan. De lokale mensen liepen ondertussen al in winterjassen en met de kippevel op de armen stonden wij dan ook goed voor lul :)

Om de kou te ontvluchten besloten wij 24uur te bussen naar het noorden van Chili, de Atacama woestijn. Deze woestijn is de droogste woestijn ter wereld. Het was voor ons flink wennen om na de bergen in Patagonië ineens weer in de hitte te zitten. In de woestijn hebben we een tocht gedaan door de Moon Valley. Een vallei waarin je verschillende soorten rotsformaties en canyons ziet. De zonsondergang in de woestijn was ook hele ervaring omdat je van de felle zon en woestijn hitte binnen een half uur in de kou en in het pikke donker zat.

Om naar Bolivia te gaan besloten wij een driedaagse woestijn/berg tocht met 4wd auto´s te doen. Onze groep bestond uit 10 personen van verschillende nationaliteiten verdeelt over 2 auto´s. De eerste dag sliepen wij op 4800meter hoogte. Nou ja wij deden een poging tot want op deze hoogte is ademhalen heel zwaar wat het slapen haast omogelijk maakt, zeker als je het niet gewend bent. In de eerste twee dagen hebben wij verschillende gekleurde meren gezien (komt door de aanwezige mineralen in elk meer), vulkanen, canyons, flamingo´s etc. erg indrukwekkend allemaal. De derde dag kwamen wij aan bij de zoutvlaktes (Salar de Uyuni) in Uyuni (Bolivia). Dit is de grooste zoutvlakte ter wereld en is maar lieft 10.582 vierkante kilomter groot. Wij hebben over de vlakte een paar uur rond gereden en het enige wat je zag was zout, zout en nog is zout, een heel hallucinerend gevoel. De terugweg mochten wij als kleine kinderen op het dak van de auto zitten.

Na al het zout vervolgde wij onze weg naar de zilvermijnstad Potosi. Deze stad is de hoogste stad ter wereld met meer dan 100.000 inwoners. Deze stad ligt op 4000 meter hoogte en dat merk je wel als je in de stad rondloopt. Bij elk trapje dat je oploopt raak je als een kettingroker buiten adem. Alles in deze stad draait om de mijnen en wij besloten dan ook met een gids een tour door de mijnen te doen. Deze mijnen zijn voor het grootste gedeelte met de hand uitgegraven, er zijn dan ook nauwelijks veiligheidsmaatregelen. Jaarlijks sterven er dan ook tientallen mijnwerkers door instortingen en ontploffingen. Dit is niet het enige gevaar waaraan de mijnwerkers worden blootgesteld. De giftige stoffen die de mijnwerkers constant inademenen zorgen ervoor dat de gemiddelde mijnwerker tussen de 40 a 45 jaar oud worden. Kortom een nogal heftige plaats om te bezoeken. Bij de eerste afdaling bleek het voor Stef al te heftig, hij werd claustrofobisch (mietje). Danny en Willem gingen wel door en zijn uiteindelijk tientalle meters naar beneden geklommen. In de mijnen zie je grote poppen van duivels. De mijners aanbidden deze duivels voor goed geluk, heel bizar gezicht. Om de duivels te eren worden er offers gebracht van alchol tot sigaretten. Om de mijnwerkers een beetje te steunen hadden wij cocabladeren, dynamiet, sigaretten en alchol voor ze meegenomen. Uiteindelijk mochten wij er ook bij zijn toen er een klein stuk dynamiet in de mijn werd afgestoken. Achter een muur staan in de mijn en wachten tot de doffe ontploffing. De alchol die wij gekocht hadden was maar liefst 96%. Deze alchol drinken de mijners op vrijdag en meestal drinken ze net zo lang tot ze bewusteloos zijn. Wij hebben de alchol ook geproefd maar dat drink je toch niet voor de lol.

Na een helse rit van 7uur op onverharde kwamen wij in de hoofdstad van Bolivia, Sucre aan. Dit was een niet al te grote stad met veel oude coloniale gebouwen. Er hangt een relaxte sfeer wat voor ons een goede reden was om een week Spaanse les te nemen. Het was apart om weer in de schoolbank te zitten en huiswerk te maken. Maar het was het waard en ons Spaans is er op vooruitgegaan. En dat moest uiteraard tijdens het uitgaan bij de lokale meiden getest worden ;) In Sucre hebben wij ook Willem´s verjaardag gevierd en dat ging uiteraard weer over lekker eten, whiskey en een tradionele Inca muts als cadeau. Het eten was voor HOllands aangezien dat het enige is wat Willem lust. Wij konden bizar genoeg veel NL eten vinden in Sucre, bitterballen, appelflappen, pindakaas, kipsate, balgehakt met pindasaus en zelfs chocapasta.

Foto´s: http://www.flickr.com/photos/57347919@N07/