De laatste Loodjes!!

Ecuador, Colombia, Venezuela en de Antille

En dan nu restant Peru, Ecuador, Colombia, Venezuela en de Antille. Ja we hebben ons best gedaan ;) Zijn we gelijk weer helemaal up to date!

De stad Lima viel ons wat tegen. Het is er 8 maanden per jaar bewolkt door smog, niet echt een gezellige bedoeling. Gelukkig maakte het nachtleven veel goed. Stef en Danny kozen ervoor om samen met de 2 Nederlanders Maud en martijn diep de amazone in te gaan. Willem verkoos ivm muggen het strand van Peru boven de Amazone. Iquitos (stad in de amazone) inkomen kan alleen via vliegtuig of per boot. Er zijn namelijk geen wegen naar deze stad. Om met de boot te gaan moest er eerst 28uur met de bus gereisd te worden (ja 28uur!). Helaas werden deze 28uur door pech uiteindelijk 41uur. Maar met de nodige liters wijn hebben we het toch goed kunnen volhouden. Vervolgens moesten we 3 dagen met een vrachtboot door de Amazone. In een super mooie omgeving met alleen maar locals was dit een super ervaring. In Iquitos hadden we een gids gerelegd voor 3 dagen in de jungle. In een kanoe zijn we verschillende dieren wezen spotten: crocs, rivierdolfijnen, luiaards etc. Ook hebben we in de jungle geslapen in een hangmatje met een mosquitonet. In het donker vervolgens weer dierenspotten toen hebben o.a. vogelspinnen gespot. Terug naar Lima besloten we maar met het vliegtuig te gaan.

In Mancora kwamen we weer samen met Willem. In dit stranddorpje waar alles relaxed is hebben we nog een weekje rondgehangen. Vanuit het zuiden kwamen we Ecuador binnen. Onze 1e bezienswaardigheid was de coloniale stad Cuena. In de hoofdstad Quito hebben we Sven van het vliegveld opgehaald. We hebben hem verwelkomt met een groot spanddoek en bananenlikeur :p Hebben de stad verkent die met ze vele historische gebouwen erg mooi was.

De vulkaan Cotopaxi stond op het programma om te bezoeken. Het beklimmen van de vulkaan tot de gletsjers viel zwaar tegen we kwamen namelijk in een sneeuwstorm terecht. En omdat we tot 4800m gingen was dit vooral voor Sven erg zwaar (hij kwam net van zeeniveau). Was wel weer een mooie ervaring. Niet ver van Quito ligt het plaatstje Tena. Hier zijn we wezen white water raften. Iets zuidelijker in Banös hebben we een jeep gehuurd om verschillende watervallen te bezoeken. Ook hebben we lekker uitgekaterd in een hotspring. Sven was blij dat we eindelijk naar strand gingen, dit was in Montanita.

Dit plaatsje staat vooral om ze uitgaansleven bekend. Ondanks het slechte weer maar het uitstekende uitgaansleven bleven we hier toch 5 dagen hangen. Waar we vooral bij één van de cocktailbarretjes berucht zijn geworden ;) Hebben een tour geboekt naar eiland vlak voor de kust. Dit eiland heeft als bijnaam de 'Poor mens Galapagos'. We hebben hier dan ook verschillende nogal bizar uitziende vogelsoorten gezien. Maar de hoogtepunt van deze trip was het walvis spotten. We hebben de reusachtige humpbackwhales gespot, erg indrukwekkende dieren. Om in Bogota te komen waren we ruim 2 dagen onderweg met de bus. voor Sven die dit niet gewend was, was dit nogal uitputtend. Vooral het oponthoud bij de grens om Ecuador uit te komen was frustrerend. Omdat de PC's niet werkten moesten we 6uur wachten in een wachtkamertje.

In Bogota de stad verkent, die niet echt boeiend was. Het nachtleven was echter geweldig! Heel veel mooie vrouwen, een houseparty op de 31e verdieping van een hotel waarbij je uitzicht over de stad had en de zon zag opkomen. Kortom een onvergetelijke nacht :) Omdat voor Sven de tijd snel ging en hij het bussen zat was vloog hij samen met Stef naar de Caribische kust, de stad Cartagena. In deze stad bezochten we de verschillende historische gebouwen en het strand. Ook hebben we nog een trip gedaan naar een tropisch eiland.

Willem en Danny gingen met de bus naar Salento om palmbossen en koffieplantages te bezoeken. Hierna volgde een Pablo Escobar tour in Medelin. Waarbij zelfs één van ze huizen werd bezocht waar de kogelgaten nog in zaten.

In Santa Marta kwamen we allemaal weer samen. Vanuit Santa Marta bezochten we park Tayrona. Hier moet je meer dan een uur door de jungle lopen om vervolgens een hangmat te huren voor de nacht. Dit hangmatje hangt gewoon buiten en is in het begin erg wennen om in te slapen. De hoofdattractie van het park zijn de zo goed als toeristvrije prachtige stranden die nog echt unspoilled zijn. Terug in Santa Marta nog één x goed wezen stappen met Sven (sickertje) en toen moest hij weer naar Bogota om vervolgens naar huis te vliegen. Hij vond jammer dat hij al moest gaan maar hij had één troost hij kon weer even terug naar de Colombiaanse die hij de week ervoor had ontmoet.

Onze trip ging verder naar Cabo de Vela. Om in Cabo te komen is een heel gedoe. Eerst een taxi regelen voor 1.5uur en dan een 4wheel drive voor 2uur. Cabo is een heel klein dorpje in een woestijnachtige omgeving met een prachtig strand. Stroom is er schaars en wij hadden ook maar 3uurtjes stroom per dag. We moesten ons wassen met een emmer water en sliepen in een hangmatje. Dat is pas echt backpacken :) Om vervolgens nog meer off trail te gaan en het meest noordelijke punt van het vaste land van zuid amerika te bezoeken moesten we nog meer vervoer regelen. Om in Punta Gallinas te komen moesten we eerst 2uur achterin een 4wheeldrive truck staan. Deze truck reed dusdanig hard dat het zelfs gevaarlijk werd maar dat maakte het ook wel weer lachen. Vervolgens moest er een boot gerelegd worden om 2uurtjes te varen. In Punta Gallinas is echt helemaal niks er zijn alleen wat traditionele Wayuu families. Wij verbleven dan ook bij een lokale familie. 3x per dag werd er voor ons gekookt en wesliepen een hangmat. Het eten was erg goed, 's avonds aten we zelfs kreeft. 'S ochtends gekookte aardappels was wel even wennen. Het is pas sinds kort dat deze families toeristen verwelkommen (was een paar jaar geleden nog een gevaarlijk gebied door o.a. piraten) en is daardoor nog echt authentiek en interessant. Na weer een hele dag onderweg geweest te zijn met verschillende soorten transport besloten we nog een dag te relaxen op het strand van Rio Hachi.

Corro in Venezuela stond vervolgens op het programma. Omdat er in Venezuela een ban is op buitenlande valuta is pinnen onbetaalbaar. Als je pint raakje ongeveer de helft van je geld aan de officiële koers kwijt. Op de zwarte markt krijg je dus 2x zoveel voor je geld. Het wisselen op de zwarte markt loont dus en het wordt zelfs door reisgidsen aangemoedigd. Onze eerste wissel gebeurde met een man die een beveilig bij zich had met een grotere shotgun dan wij ooit gezien hadden. Dit bleek echter de normaaltste zaak van de wereld te zijn. Maar nadat we het geld hadden gewisseld in de lokale munteenheid konden we richting Corro.

Millitairen zorgden nu voor nieuw oponthoud, in de eerste 2uur hadden 5x paspoort controle. We hoefde echter niemand om te kopen dat scheelde weer. In Corro verschillende historische gebouwen bezochten en de grootste zandduinen van Venezuela.

Om in Puerto Colombia te komen moesten we verschillende bussen pakken. De bussen in Venezuela zijn vaak oude Amerikaanse schoolbussen die volhangen met speakers. Deze speakers staan verschrikkelijk hard aan waardoor het wel discobussen lijken, wel grappig. De weg naar het plaatstje bracht ons langs ravijnen (waarin verschillende naarbeneden gestorten wrakken lagen) en diepe jungle, echt mooi. Het strand van Puerto Colombia is zoals je de Carribean voorstelt: witte stranden met palmen en helder blauw water. En met de goedkope rum was het voor ons echt een paradijs.

Omdat je vanuit Caracas goedkoop kan vliegen naar de Antille konden we dat niet laten schieten. Helemaal na 7 maanden waren we wel aan vakantie toe ;) We hebben 10 dagen lekker gerelaxed op Curacao en5 dagen inAruba. Nu weer terug in Venezuela waar we nog een aantal interessante plekken gaan bezoeken.

Nieuwe foto´s;

http://www.flickr.com/photos/57347919@N07/

Peru

Het heeft even geduurd (we hebben het erg druk gehad) maar hier is ons verslag over Peru.
Omdat we rete ver achterlopen volgt volgende week weer een verslag.

Na de grenstaferelen tussen Bolivia en Peru was onze eerste bestemming in Peru, Cusco.
We waren nog steeds in gezelschap van onze Engelse vrienden Louise en Phil en ondertussen was ook het zusje van Louise ingevlogen voor 3 weekjes vakantie.

Vanuit Cusco wilden we een tour boeken naar Machu Pichu. En er moest uiteraard cavia gegeten worden!
Alledrie waren we van mening één keer en nooit meer, het zag er niet alleen onsmakelijk uit het was ook onsmakelijk.
Er zijn verschillende mogelijkheden om meerdere daagse tours naar Machu Pichu te boeken.
Wij kozen ervoor om de Salkanty trail te boeken.
Dit is een vijfdaagse wandel/hike tour waarbij je de 5e dag in de verborgen stad eindigt.
De trail is vernoemd naar de hoogste berg (6000m+) die langs de route loopt.

Onze groep voor de trail bestond naast ons 3, uit onze 3 Engelse vrienden en nog twee andere Engelsen.
We hadden twee gidsen waarvan 1 ook kok was en tentenbouwer.
Ook hadden we een paardeman die al onze spullen met paarden vervoerden.
De 1e dagen werden we vroeg in de ochtend opgehaald om met behulp van een mini-busje naar het begin van de trail te worden gebracht in de bergen.
Na het ontbijt begon de tocht met 8uur lopen door de bergen.
De dag eindigde op een weiland aan de voet van de Salkantay berg.
Wij werden met ze 3-en met onze backpacks in een klein tentje gepropt.
Wij hadden dus totaal geen ruimte om te slapen en aangezien het snachts -5 was, was het geen pretje in het tentje.

De 2e dag was de zwaarste omdat we een stuk van de berg moesten beklimmen (3uur klimmen).
'S ochtends begonnen we om 8uur met lopen en het eerste stuk viel goed te doen.
Het klimmen begon steeds zwaarder te worden ivm de hoogte, voornamelijk het ademhalen.
Uiteindelijk kwamen we tot 4800m hoogte alleen was het uitzicht minimaal.
Er hing helaas dikke mist waardoor we niks konden zien.
Hierna begon het afdalen en tijdens het afdalen werd het steeds warmer.
Uiteindelijk liepen we zelfs te zweten in de jungle waar ook onze camping was.

De 3e dag hoefden we maar 5uur te lopen.
In het begin liepen we alleen op een saaie weg, maar na 2uur kozen we ervoor om een rivier over te steken en een smal jungle pad te nemen.
Na gelunched te hebben in een dorpje werden we met busjes naar een camping gebracht.
Deze camping lag in de buurt van een barretje en daar hebben we dan ook maar wat koude pintjes gepakt.
De 4e dag liepen we naar het stadje Aquas calientes.
Dit stadje ligt onder Machu Pichu en is opgebouwd voor het toerisme.
Je kan er alleen komen met de trein of zoals wij gedaan hebben lopend.
De route liep langs het treinspoor dat naar de stad leidt.
Na verloop van tijd kon je hoog in de bergen de eerste tekenenen van de verborgen stad zien.
In de stad sliepen we in een hotel en konden we eindelijk weer douchen en slapen in een normaal bed.
We hebben in de stad ook heerlijk in een hotspring gelegen.

De 5e dag was Machu Pichu dag!!
Om Huana Pichu te beklimmen (de berg achter Machu Pichu, welk mooie uitzicht geeft) moesten we vroeg ons bed uit.
Alleen de eerste 400 mensen van de dag krijgen een stempel om Huana te mogen beklimmen.
Het stempelen begint om 6uur 's ochtends maar om boven te komen moet je eerst 40 minuten een stijle lang trap oplopen welke om 5uur opengaat.
Je moet er vroeg bij zijn om in de rij te gaan staan voor het hek.
Onze wekker ging om 2.15uur en om 2.45 stonden we te wachten voor het hek.
We waren echter veel te vroeg en moesten daarom erg lang wachten.
We stonden wel vooraan in de rij en zodra het hek openging was het naar bovensprinten om zo vroeg mogelijk boven te zijn.
We waren helemaal doorweekt van het zweet maar waren wel als eerste boven.
Toen de hekken van Machu Pichu opengingen hebben we snel eental foto's gemaakt voordat er andere toeristen rondliepen.
Tegen 8-en begonnen we met het beklimmen van Huana Pichu.
Ook dit ging weer via een stijle trap, zelfs nog stijler.
Op de top van de bergen stonden ook weer ruïnes.
In het begin was het nog mistig maar toen de mist éénmaal optrok was het uitzicht prachtig.
Vervolgens zijn we teruggegaan naar Machu Pichu waar we een rondleiding hebben gehad.
'S avonds zijn we met de trein teruggegaan naar Machu Pichu.
We kwamen om 1uur 's nachts terug in ons hostel en waren helemaal gebroken.

de volgende dag zijn Stef en Danny wezen bungeejumpen (Willem durfde niet!).
Sprong van Stef ging niet helemaal volgens plan en hij heeft nog last van ze schouder.
We wilden verder naar Arequipa maar door wederom wegblokades konden we dag later pas vertrekken.
Arequipa is een grote stad gelegen in het zuiden van Peru.
Vanuit deze stad gaan er tours naar de Colca Canyon, de 2na diepste canyon ter wereld.
Wij hadden een tour geboekt voor 3 dagen.
We begonnen bovenaan de canyon waar we foto's konden nemen en condors (gigantische roofvogels) spotten.
vervolgens gingen we lopen en de eerste dag was alles zo goed als downhill en waren we smiddags al vroeg bij ons hotel aangekomen.
De volgende dak zakten we nog dieper in de canyon af en bezochten we traditionele families.
Wij kregen uitleg over de levenstijl en gewoontes van deze mensen.
We eindigden in een soort van oase waar we konden zwemmen.
3e dag was het weer uit de canyon klimmen en richting Arequipa gaan.

Nabij het plaatjes Ica zijn we wezen sandboarden.
We werd met een een bugy de heuvels opgereden en vervolgens was het gaan met de banaan.
Het landschap deed heel erg aan de sahara denken.
Zo ver het oog reikte waren er alleen maar zanduinen te zien.
In een dorpje niet veel verder hebben we een tour door een marine natuurpark gedaan.
Hier bezochten we grote cliffs en hebben we pinguins gezien.

Bolivia!!

Na 11 dagen werd het eindelijk tijd om Sucre te verlaten. Het was nog maar de vraag of we dit met de bus of met het vliegtuig moesten doen. Het hele land lag namelijk plat door demonstraties en wegblokkeringen voor loonsverhogingen. Onze volgende bestemming werd La Paz. Die zaterdagochtend kregen we het verlossende telefoontje dat we toch met de bus konden. Alleen zouden we om de wegblokkeringen heen moeten lopen waarna een andere bus ons verder zou brengen. Gelukkig viel dit in de praktijk mee. We moesten maar1 blokkade lopend omzeilen, maar het was wel een wandeling van 15min.

Eenmaal aangekomen in La Paz bleek dat er een marathon gaande was. De bus kon weer niet verder naar de terminal. We konden wachten totdat de marathon klaar was ( wat nog best lang kon duren ) of we konden gaan lopen. Wij hadden geen zin om te wachten dus besloten we maar om te gaan lopen naar het hostel. Dit bleek uiteindelijk een wandeling van rond de 40min te zijn, met 20kg bagage op de rug en op 4000m hoogte. Dit merk je dus wel!

Na wat rondgewandeld te hebben in de stad bleek dat diezelfde dag de Boliviaanse voetbalklassieker op het programma stond. Bolivar tegen The Strongest ( El Tigre ). Wij gauw kaartjes gekocht. De wedstrijd begon om 16.00u en het stadion zat lekker stampens vol. Het sfeertje was dus zeer goed. De fanatico´s zaten tegen over elkaar in het stadion en maakte flink wat kabaal incl vuurwerk. Was erg gaaf om te zien en te horen. De wedstrijd zelf was een draak van een wedstrijd. Noortuk zou hier niet onder voor doen! Uiteindelijk won Bolivar met 1-0.

De 5 opeenvolgende dagen konden we eigenlijk niet veel doen. Willem was ziek. Danny en Stef vermaakte zich voornamlijk met veel eten, zuipen en een hoop voetbal kijken. Ook besloten ze in een dronken bui om maar een keer naar de kapper te gaan. Het was een hele verassing toen ze terug kwamen. Danny had een mohawk en Stef was helemaal kaal. In 1keer 10x knapper dus!

Toen Willem zich eindelijk weer beter voelde stond het mountainbiken van ´The Worlds Most Dangerous Road´ ,aka The DeathRoad op het programma. De naam van deze weg zegt denk al genoeg. De weg was 64km downhill, we begonnen op 4700m hoogte en eindigde op 1200m. Het fietsen was echt super gaaf met mooie uitzichten endikke ravijnen naast de smalle grindpaden. Hier gingen we dan met hoge snelheden overheen. Eenmaal beneden stond er een lekker zwembad en heerlijk eten op ons te wachten ( en heeeell veelll muggen )

Het volgende tripje stond ook al gepland. Namelijk de beklimming van de berg Huayna Potosi, welk op 6088m hoogte ligt. Hier deden we 3dagen over. De eerste dag verbleven we op een hoogte van circa 4800m, hier gingen we ijsklimmen en kregen we uitleg hoe te lopen op sneeuw en ijs. Het ijsklimmen was echt heel zwaar. Klimmen op een verticale muur van ij is geen appeltje eitje. Terug in het kamp gingen we vroeg liggen, maar slapen op grote hoogtes gaat niet makklijk. Alle drie hebben we super slecht geslapen. Stef had zelfs z´n drukkende hoofdpijn die nacht en de volgende ochtend, dat hij besloot niet verder te klimmen. Danny en Willem gingen dus met z´n 2e verder. De 2e dag moesten we een hoogte overbruggen van 4800m naar 5200m, dit met je backpack vol met je sneeuwuitrusting ( ong 18kg ). We deden er 3uurtjes over, maar het was super zwaar. Rond 12u ´s middags waren we in het 2de kamp. Hier moesten we zoveel mogelijk rust nemen en proberen te slapen want de klim naar de top begon om 01.00 ´s nachts. Wij hebben beetje gechilled in onze slaapzakken, muziekie geluisterd en toch maar geprobeerd te slapen. Om 12.00u werd iedereen opgetrommeld, moest de klimbepakking aangedaan worden en kregen we nog gauw wat snackjes ( coca thee met crackers ) Om 01.00u vertrokken we naar de top in het pikke donker. De klim naar de top duurde 6uur. De eerste 5uur waren niet zo heel moeilijk, maar het laatste uurtje was echt zwaar. De hoogteziekte begon flink te werken met knallende koppijn en misselijkheid. De laatste 88m naar de top was op een paadje van ong 20cm breed met naast je 2 diepe afgronden. Was dus even flink billenknijpen, maar uiteindelijk hebben we het allebei gehaald. We waren precies op tijd om de zonsopgang te zien. Het was echt een prachtig gezicht, vooral op z´n hoogte! Na een halfuur was het weer tijd om naar beneden te gaan. De terugtoch naar het 1ste kamp duurde in z´n totaal 3 uur.

Van Argentinië (Patagonië) tot Bolivia

Op veler verzoek dan eindelijk een nieuw blog. En gelijk maar een dikke vette tekst voor jullie, waar we uiteraard wel reacties op verwachten!

Nadat wij weer compleet waren bezochten wij de Perito Moreno Gletsjer in Argentinië. Deze gletsjer is één vd weinige gletsjers (3totaal) ter wereld die nog groeit. De gletsjer is maar liefst 5km lang en gemiddeld 73m hoog. Het spectaculaire van de gletsjer is dat de groei van het ijs gepaard gaat met gigantische verschuivingen en afbrokkelingen. Wij hadden het geluk dat er bij ons een hele wand van ijs instortte. Deze inzakking veroorzaakte metershoge golven en een hoop kabaal (net onweer).

De volgende plaats was het kleine bergdorpje El Chalten. Hier hebben we 3 dagen lang berghikes gedaan. Met als hoogtepunt het bezoeken van de Fitzroyberg, volgens kenners de mooiste berg van Argentinië.

Om onze volgende stop Bariloche te bereiken moesten we de bus nemen over de beroemde route 40 nacional. Dit is de langste weg van Argentinië, de weg loopt van Bolivia in het noorden tot Ushuai in het zuiden. Deze route is beroemd omdat je in het zuiden honderden kilomters lang alleen maar leegte om je heen hebt. Het enige wat je eens in de tientalle kilomters tegen komt is een bezinepomp voor de rest helemaal niets.

In Bariloche was het tijd geworden om Danny´s verjaardag te vieren. Dit betekende heerlijk eten en veel whiskey en oh ja een foute Inca muts als cadeau haha. Bariloche ligt in het Lake district en met de mountainbike hebben we dan ook verschillende kristalheldere meren bezocht, erg mooi allemaal. Niet al te ver van Bariloche ligt het dorpje San Martin de Los Andes. Hier hebben wij 2 dagen aan een mooi meer gechilled.

Wij vervolgde onze weg weer naar Chili, Pucon. Pucon ligt letterlijk onder de rook van de actieve vulkaan Villarrica. Ons doel van deze bestemming was het beklimmen vd vulkaan (2800m). Na 4dagen wachten was het weer gunstig genoeg en kon de klim beginnen. Gekleed met helm, speciale pakken, ijspriems en schoenen met gigantische spikes gingen we de hoogte in. Het eerste gedeelte van de klim was niet al te zwaar en ging over rotsen. Toen wij eenmaal bij het ijs waren begon het stukken stijler en zwaarder te worden. Uiteindelijk bij de top aangekomen mochten wij slechts 2 minuten boven blijven ivm giftige gassen die de vulkaan uitspuwd. Dit was uiteraard tegen dovemans oren gericht want het was veel te indrukwekkend om maar 2minuten in een actieve vulkaan te staren. Toen onze gids ons van de top afgesleept had begon de afdaling. Je moest met je gezicht naar beneden afdalen en toen bleek het allemaal toch een stuk stijler dan gedacht :s S avonds besloten wij bij te komen in de warmwaterbronnen, met een paar liter wijn erbij was dit heerlijk ontspannen! Danny heeft in Pucon ook nog hydrospeed gedaan, dit is wildwater afdalen met een soort van bodyboard.

In het weekend kwamen wij aan in de hoofdstad van Chili Santiago. Met een groep Engelse zijn wij het nachtleven in gedoken en het was gezellig tot in de laatste uurtjes. Vooral de volgende dag merkten wij pas echt hoe gezellig het was geweest....Op zondag zijn wij naar een voetbalwedstrijd geweest van de grootste club van Chili: Cholo Cholo. Helaas was het stadion behoorlijk leeg en was het niveau bedroevend. Toch zorgde de fanatiek aanhang vd club en de spanning vd wedstrijd ervoor dat het toch geslaagd was.

Ten noorden van Santiago ligt de culturele stad Valpariso. Deze stad zit vol met kunstenaars en creatieve mensen. De stad is overal versierd met de mooiste graffiti. Eindelijk is een stadsbestuur dat graffiti als kunst bestempeld. De stad is gebouwd op meer dan 40 heuvels en daarom vindt je overal antieke liften die je op verschillende stadsgedeeltes brengen. Naast Valpariso liggen de stranden van Vina del Mar. Helaas was het strandseizoen al over en wa het veel te koud om naar strand te gaan. Wij waren ons dit echter niet bewust en kwamen met onze strandspullen op het strand aan. De lokale mensen liepen ondertussen al in winterjassen en met de kippevel op de armen stonden wij dan ook goed voor lul :)

Om de kou te ontvluchten besloten wij 24uur te bussen naar het noorden van Chili, de Atacama woestijn. Deze woestijn is de droogste woestijn ter wereld. Het was voor ons flink wennen om na de bergen in Patagonië ineens weer in de hitte te zitten. In de woestijn hebben we een tocht gedaan door de Moon Valley. Een vallei waarin je verschillende soorten rotsformaties en canyons ziet. De zonsondergang in de woestijn was ook hele ervaring omdat je van de felle zon en woestijn hitte binnen een half uur in de kou en in het pikke donker zat.

Om naar Bolivia te gaan besloten wij een driedaagse woestijn/berg tocht met 4wd auto´s te doen. Onze groep bestond uit 10 personen van verschillende nationaliteiten verdeelt over 2 auto´s. De eerste dag sliepen wij op 4800meter hoogte. Nou ja wij deden een poging tot want op deze hoogte is ademhalen heel zwaar wat het slapen haast omogelijk maakt, zeker als je het niet gewend bent. In de eerste twee dagen hebben wij verschillende gekleurde meren gezien (komt door de aanwezige mineralen in elk meer), vulkanen, canyons, flamingo´s etc. erg indrukwekkend allemaal. De derde dag kwamen wij aan bij de zoutvlaktes (Salar de Uyuni) in Uyuni (Bolivia). Dit is de grooste zoutvlakte ter wereld en is maar lieft 10.582 vierkante kilomter groot. Wij hebben over de vlakte een paar uur rond gereden en het enige wat je zag was zout, zout en nog is zout, een heel hallucinerend gevoel. De terugweg mochten wij als kleine kinderen op het dak van de auto zitten.

Na al het zout vervolgde wij onze weg naar de zilvermijnstad Potosi. Deze stad is de hoogste stad ter wereld met meer dan 100.000 inwoners. Deze stad ligt op 4000 meter hoogte en dat merk je wel als je in de stad rondloopt. Bij elk trapje dat je oploopt raak je als een kettingroker buiten adem. Alles in deze stad draait om de mijnen en wij besloten dan ook met een gids een tour door de mijnen te doen. Deze mijnen zijn voor het grootste gedeelte met de hand uitgegraven, er zijn dan ook nauwelijks veiligheidsmaatregelen. Jaarlijks sterven er dan ook tientallen mijnwerkers door instortingen en ontploffingen. Dit is niet het enige gevaar waaraan de mijnwerkers worden blootgesteld. De giftige stoffen die de mijnwerkers constant inademenen zorgen ervoor dat de gemiddelde mijnwerker tussen de 40 a 45 jaar oud worden. Kortom een nogal heftige plaats om te bezoeken. Bij de eerste afdaling bleek het voor Stef al te heftig, hij werd claustrofobisch (mietje). Danny en Willem gingen wel door en zijn uiteindelijk tientalle meters naar beneden geklommen. In de mijnen zie je grote poppen van duivels. De mijners aanbidden deze duivels voor goed geluk, heel bizar gezicht. Om de duivels te eren worden er offers gebracht van alchol tot sigaretten. Om de mijnwerkers een beetje te steunen hadden wij cocabladeren, dynamiet, sigaretten en alchol voor ze meegenomen. Uiteindelijk mochten wij er ook bij zijn toen er een klein stuk dynamiet in de mijn werd afgestoken. Achter een muur staan in de mijn en wachten tot de doffe ontploffing. De alchol die wij gekocht hadden was maar liefst 96%. Deze alchol drinken de mijners op vrijdag en meestal drinken ze net zo lang tot ze bewusteloos zijn. Wij hebben de alchol ook geproefd maar dat drink je toch niet voor de lol.

Na een helse rit van 7uur op onverharde kwamen wij in de hoofdstad van Bolivia, Sucre aan. Dit was een niet al te grote stad met veel oude coloniale gebouwen. Er hangt een relaxte sfeer wat voor ons een goede reden was om een week Spaanse les te nemen. Het was apart om weer in de schoolbank te zitten en huiswerk te maken. Maar het was het waard en ons Spaans is er op vooruitgegaan. En dat moest uiteraard tijdens het uitgaan bij de lokale meiden getest worden ;) In Sucre hebben wij ook Willem´s verjaardag gevierd en dat ging uiteraard weer over lekker eten, whiskey en een tradionele Inca muts als cadeau. Het eten was voor HOllands aangezien dat het enige is wat Willem lust. Wij konden bizar genoeg veel NL eten vinden in Sucre, bitterballen, appelflappen, pindakaas, kipsate, balgehakt met pindasaus en zelfs chocapasta.

Foto´s: http://www.flickr.com/photos/57347919@N07/

Van Noord naar Zuid!! (Argentinie)

Voor het verhaal begint, eerst de

Wist je datjessss:

• Het net leek of Stef waterpokken had. Het waren echter beten van bedbugs. Helaas was hij er met medicijnen na twee dagen al vanaf. Bedbugs zijn insecten die in een vies matras zitten, erg smakelijk dus. Komt vaak voor in hostels waar ze het niet zo nauw met hygiëne nemen.

• Danny al twee keer zijn pinpas in de automaat heb laten zitten en er twee keer goed mee weg kwam. Stef en Willem gaan wel zorgvuldig met hun pinpas om maar worden vervolgens wel geskimmed. (stef heeft ondertussen zijn geld al terug gehad, Willem moet nog wachten)

• Willem in zijn slaap snachts beesten in zijn bed ziet. Hier reageert hier vervolgens panisch op zodat de rest erdoor wakker wordt en hem moet uitleggen dat er geen slang in zijn bed zit.

• Danny na een avond stappen in een goot was gevallen.

• Willem bijna al het eten zoals hij het noemt ´smerig´vindt.

• Stef in de eerste weken heel wat uren op de pot heeft doorgebracht.

• We ondertussen meer bus uren hebben meegemaakt dan zonuren.....

Na alle watervalpret werd het tijd om meer van noord Argentinië te ontdekken. We kwamen er gelijk achter dat de afstanden die je moet afleggen niet misselijk zijn. Onze eerste busreis naar Tucuman was al meer dan 24uur. Deze stad vonden wij niet zo heel bijzonder daarom besloten wij snel door te reizen naar het nog noordelijker gelegen Salta.

Salta is een stad waar een relaxte sfeer hangt, het heeft een mooi historisch centrum. De omgeving van Salta is ook boeiend. Zo zijn we naar een bergdorpje geweest genaamd Cachi, ligt op een hoogte van +3000m. De weg naar dit dorp toe was spectaculair te noemen. We moesten langs diepe afgronden en reden door riviertjes. Zagen grote Condor vogels en zaten op een gegeven moment zelfs op 3500m hoog. Om geen last te krijgen van hoogte ziekte werden er coca bladeren om op te kauwen uitgedeeld. Nee dit was geen illegale bedoeling, deze bladeren zijn gewoon legaal. Je merkt er niet zo heel veel van, je kan het vergelijken met het effect van een blikje cola. Enfin we zijn in ieder geval niet hoogte ziek geworden. Tijdens de rit kwamen we ook door een cactus vallei waarbij we duizenden cactussen hebben gezien tot wel 4 meter hoog.

Onze volgende stop was Cafayate. De vallei die je doorkruist om er te komen is ongelofelijk mooi. Je rijdt door een maandlandschap achtige omgeving, gecombineerd met reusactige canyons, de meest vreemde rotsformaties en rotsen in allerlei kleuren. Het dorp zelf ligt in een vallei en wordt omringt door wijnvelden. Uiteraard zijn wij ook wezen wijnproeven bij een hele kleine mooi wijnerij en de wijn smaakte uiteraard uitstekend.

Wij vervolgde onze weg naar Taffi de Vallie. Hier zijn we gaan hiken (is net geen bergebeklimmen maar ook geen gewone wandeling) door de bergen. Na een aantal uur zaten we zo hoog dat we door de wolken heen gingen, waardoor we prachtige vergezichten hadden en de Condor vogel van dichtbij konden zien.

Aangezien het in de winter in het zuiden ijskoud is en het sneeuwt besloten we zsm het zuiden aan te doen (de seizoenen zijn hier tegenovergesteld aan Europa). Om in het zuiden te komen mochten we eerst 18uur in de bus zitten om vervolgens in Buenos Aires 12uur op onze vlucht te wachten. Uiteraard had ons vliegtuig ook nog eens 4uur vertraging. Onze tussenlanding was in Rio Gallegos waar we op het vliegveld hebben overnacht. Met flink wat whiskey en vrouwlijk gezelschap was dit goed te doen. Willem was de volgende dag beroerd maar hij blijft volhouden dat het niet aan de whiskey lag...... Toen we eindelijk onze reis naar het zuiden dachten te kunnen vervolgen werden we verrast met nog eens 5uur vertraging. Terwijl de laatste vlucht slechts 40 minuten was :s Uiteindelijk kwamen we helemaal gesloopt in Ushuaia aan. De meest zuidelijk gelegen stad ter wereld (volgens de Argentijnen).

Het was hier stukken kouder dan wij gewend waren, de stad wordt dan ook omringt door bergen met sneeuwtoppen. En die sneeuwtoppen moesten wij natuurlijk van dichtbij bezichtigen. Dus de een ging de berg beklimmen op Haviana slippers, de ander op Birkenstok slippers en de derde persoon op Björn Borg sneakers, kortom heel verstandig maar niet heus. Maar uiteindelijk stonden we in het zonnetje in de sneeuw! Wat een apart ervaring is in je korte broek en tshirt. Het leverde dan ook mooie fotos op. We zijn ook wezen mountainbiken en weten inmiddels waarom het verhuur bedrijf Ushuaia Extreme heet. Wij hadden uiteraard geen helmen nodig want die dragen wij in NL ook niet. Totdat wij erachter kwamen dat het mountainbike circuit wel erg extreem was! Sommige stukken waren gewoon te heftig voor ons haha. Er kwam ook nog is bij dat Willem zijn fiets geen goede remmen had. Toen we nog 12km naar het hostel moesten rijden kreeg Willem een lekke band. Omdat wij zo slim waren geweest om het bandenplak set achter te laten in het hostel mocht willem een mooie avond wandeling maken.

De volgende ochtend zijn wij heel vroeg naar het natuurpark Tierra del Fuego geweest. Heel vroeg om de entree te kunnen ontlopen. Helaas na 1.5uur in het park gelopen te hebben hadden we de pech dat we een ranger tegen kwamen. Een Argentijn die met ons was werd uiteraard niet gesnapt. Toen zijn we maar het park uitgegaan want wij backpackers gaan natuurlijk niet voor alles betalen!

Omdat Ushuaia heel zuideljk ligt kan je er trips naar de Zuid Pool boeken. Helaas had alleen Danny Zuidpool centjes. Daarom hieronder eerst het verhaal van wat Stef en Willem gedurende Danny´s reis hebben gemaakt en daarna het zuidpool verhaal van Danny.

Stef en Willem´s Zuid Chilleense avonturen:

Wij besloten het Zuid Chilleense Patagonië te bezoeken. Onze eerste stop in Chillie was Punta Arena´s. Hier hebben we een eiland bezocht dat vol met pinguins zit. Het gave was dat je echt tussen de pinguins liep. We hebben een paar mooie filmpjes van nieuwsgierige pinguins die op ons afkwamen. De volgende plaats was Puerto Natales. Alles in dit dorp draait om het mooiste natuurpark van Zuid Amerika ´Torres del Paine´. In dit dorp hebben wij dan ook alle voorbereidingen getroffen om 4 dagen te kunnen hiken en camperen in het park. We deden dit samen met 4 Israelische meiden. Deze meiden waren niet al te groot en wij zoiets als zij dit kunnen dan kunnen wij dit ook zekers. Wij namen uiteraard bagage van de meiden over en namen bijna al het eten mee in onze tassen. Wij dachten dat het ook nodig was om voor 4 dagen kleding mee te nemen. Totaal wogen onze backpacks inclusief tenten zo´n 15kg.

Waar we echter later pas achter kwamen was dat deze meiden net 2 jaar in het leger gedient hadden. En dus al aardig wat gewend waren tegen over ons met geen enkele ervaring. De eerste dag bezochten we een reusachtige gletsjer genaamd ´Grey gletsjer´. Het gave was dat je op de weg naar de gletsjer ijsbergen tegen kwam die van de gletsjer afgebrokkeld waren. Gedurende de 4 dagen dronk je wáter uit de rivieren en dit wáter was echt heerlijk. Totaal liepen we de eerste dag zo´n 7uur en dit was zonder onze bepakking dus ook goed te doen.

De tweede dag begon met 2.5uur met bepakking lopen. Toen begon het besef dat we echt veel te veel bij ons hadden. Na deze 2.5uur mochten we nog eens 7uur een bergopklimmen (zonder bepakking). Wel weer in een super mooie omgeving. We merkten toen ook heel grillig het klimaat in de bergen kan zijn van heel warm en zonning tot regen en harde windstoten. S avonds was het ook rond het vriespunt. De derde dag was het zwaarst, 9uur met volle bepakking lopen. Het was mentaal en fysiek erg zwaar. De 4e dag begon met een uur lang in het donker een berg beklimmen om de zonsopgang te zien. Uiteraard hadden wij geen zaklamp bij ons en was dit dan ook niet zonder risico. Helaas was het bewolkt en viel de zonsopgang tegen... In totaal liepen we de 4e dag 6uur. De route die wij gedaan hebben heet ´the W´ en was totaal 90km door de bergen. Het was dan ook wel een overwinning voor ons dat wij dit op ´gewone´schoenen hebben voltooid. Wij waren dan ook de enige in het park op sneakers en zijn er zelfs door mensen om uitgelachen maar we made it! Na 4 dagen was er eindelijk weer een wc, douche en normaal eten.

Antarctica trip Danny:

Watwas datgeweldig zeg! We hadden een hoop pech met het weer en een man die afgevoerd moest worden wegens ziekte (wat een dag koste 1 van de 4) maar dat mocht de pret allemaal niet drukken.Een van de 4 dagen hebben we echt op het vaste land vanAntarctica doorgebracht, daar begon het echt pas wat ik bij dit gebied in gedachten had, mega drijvende ijsbergen, hoop sneeuw en ijs, walvissen prachtige uitzichten geweldige tour met een motorbootje langs de drijvende ijsbergen en gletsjers en zeehonden die lekker lagen te slapen op de ijsbergen enz. Deze 1ne dag was het allemaal al waard. Eenmaal aangekomen in het gebied waren we naar paar eilandjes gegaan met een hoop pinguins en zeehonden, dit was heel gaaf om te zien hoor maar 3x hetzelfde beeld achter elkaar was wel even genoeg, dit was de eerste dag.

Tweede dag moesten we die man ergens afzetten bij een landingsbaan waar die door een vliegtuig zou worden opgepikt, doordat er veel wind stond en mistig was werd dit maar uitgesteld en de verzekering deed moeilijk maar uiteindelijk werd de man op dag 2 opgepikt in de middag en hadden we al geen tijd meer om het gebied te verkennen want we moesten een hoop uur varen om naar het gebied te gaan waar het vaste land van Antarcitica was. Hier kwamen we ´s ochtends vroeg op dagdrie aan en hebben we de hele dag uitstapjes gemaakt 5 in totaal waar normaal 2 per dag voor staat, goedmakertje dus. Gelijk al in de vroegeochtendvlak langs de boot een walvis die omhoog kwam geweldig. Bergje opklimmen/lopen met prachtige uitzichten op de zee, die bevroren was, pinguins en zeehonden weer uiteraard hoop jonkies hier en dat was wel weer een ander gezicht op de pinguins heel grappig. Ook bij een onderzoeksstation geweest die mensen zitten hier soms hele jaar en dus ook in de barre winter, prachtige baaien, dat boottourtje was ook zo mooi die dag en weer aan boord stond de bbq aan wel apart zo tussen de ijsbergen. Deze dag eindigde weer ergens op een helling/bergje met uitzicht op een mega gletsjer en hopen dat deze maar instort deels zodat al dat ijs in de zee klettert en een mooi golfje veroorzaakt maar dit gebeurde helaas niet. En oja de echte die hards werden uitgedaagd om een duikje te nemen tussen de ijsschotsen, uiteraard heb ik dit natuurlijk gedaan! Wat nou nieuwjaarsduik! haha.

Laatste dag gingen we naar een eiland dat eigenlijk 1 grote vulkaan is, vroeger lag dit onder de zee spiegel maar door de uitbarstingen is het een eiland boven water geworden. Hier een rondje gemaakt en in de middag aan de andere kant van het eiland een oud Noors walvisvaarders dorpje bezocht. Dit was in gebruik tot 1930 of wat later ofzo geloof ik. Die gasten gingen met roeiboten de zee op en op walvissen jagen met harpoenen. Het dorpje bestond uit een paar huisjes en allemaal opslagtanks, oude roeiboten en kookboilers om de walvisolie te verkrijgen. Was wel mysterieus om te zien allemaal. Schijnt dat ze daar op die ene plek al toendertijd 100.000 den walvissen hebben gevangen en verwerkt. Was 2 dagen heen en 2 dagen terug varen. Om in totaal 4 dagen door te brengen in Antarctica.En op de terugweg hadden we nog een paar uur een stormpje van orkaankracht windsnelheid 150km per uur, was lekker liggen op bed hoor! haha wat een golven zeg en wat kan zo een schip een hoop hebben ook.

Video van de duik: http://www.youtube.com/watch?v=zCRoYwGKb4A

Hoop dat ik beetje heb kunnen overbrengen wat ik meegemaakt heb.

Groeten Danny, Willem & Stef

Foto´s http://www.flickr.com/photos/57347919@N07/ en http://www.flickr.com/photos/59265108@N03/

Uruguay - Brazilie - Argentinie (week 2,3 en 4)

Hier maar weer eens een verhaaltje na bijna 3 weken ( Sorry, maar we zijn er nog niet aan toe gekomen )

Zoals in het vorige verslag al geschreven is zijn we de 26e aangekomen in Punta del Diablo, een kustplaatsje in Uruguay. Wat al gauw aanvoelde als ons (nieuwe) thuis. Punta del Diablo is een dorp met ongeveer 1000 inwoners, maar aangezien het hoogzomer is zijn er een hoop toeristen, en dan met name backpackers en hippies uit Uruguay en Argentinie. Het dorpje heeft 3 stranden. 1tje met 2 barretjes waar de hele dag muziek wordt gedraaid, de 2e was een soort vissersstrandje (vissersboten, oude mensen) en de laatste eigenlijk geen idee omdat we er ook helemaal niet zijn geweest, haha. Wij spendeerden onze strandtijd met namen op het 1ste strandje.

Het hostel was een zelf in elkaar getimmered geheel (om het maar zo te noemen, check de foto´s maar). De eigenaar, Alejandro, was super chill maar sprak geen woord Engels. Gelukkig voor ons was z´n neefje erook en die sprak goed Engels. Hij was dus onze vertaler.
Onze tijd in Punta del Diablo bestond met name uit heel, heel veel strand, lekker pintjes doen en een hoop overheerlijk eten. We zullen even kortopsommen hoe onze dag er ongeveer uitzag:

- 10.00-12.00 Rustig opstaan, hangmatje pakken, relaxen, poolen
- 12.00 Ontbijten. Na het ontbijt weer beetje relaxen (wat een leven)
- Uitbuiken
- 14.00 Richting het strand
- 17.00 Lunch. Iedere dag overheerlijke stokbrood met salami
- 19.00-20.00 Terug richting hostel
- Hiertussen beetje bier en wijn drinken, poolen en weer beetje chillen.
- 22.00-23.00 Avondeten, bieren en wijnen
- 02.00-03-00 Lekker naar bedje toe of de kroeg in tot uurtje of 07.00

Dit leventje hielden we 12 dagen vol (wat een hele opgave was als jullie het zo kunnen zien)

Het eten hier was echt super. We hebben geen 1keer zelfgekookt. Iedere avond vroeg Alejandro wat we die avond wilden eten en dan maakte hij dit voor het hele hostel (mannetje of 15 totaal in hostel) We hebben alle typische Uruguaanse gerechten gegeten; chivito, milanesa, assado (bbq).

In de 2weken dat we er waren zijn we ook 2keer naar ander strandje geweest, namelijk Capo do Polonia (beetje zeehonden/leeuwen spotten en beachen) en Santa Teresa (erg mooi strandje in natuurpark)

En toen kwam de dag dat we gingen vertrekken (30jan) Vamos a la Brazil!!! Alejandro en Mattie (z´n neefje) brachten ons met de pickup naar Chuy, een grensplaats tussen Uruguay en Brazilie. We hadden een goede band met beiden en toen we afscheid namen kregen we nog alle drie een Uruguay shirt cadeau. Gelukkig zijn we nederlandse gierigheid al een beetje verleerd en hadden we voor hun ook wat gekocht.

De eerste dagen in Brazilie stonden in het teken van bussen. Wat een erg leuk tijdverdrijf is, kuch.. Maar het is helaas noodzakelijk om ergens te komen als je beetje op de centen moet letten. De eerste busdag was van Chuy naar Pelotas. Hier moesten we noodzakelijk overnachten in een (sex)Motel. Met z´n 3e in een rond bed, spiegel tegenover het bed, schemerlampjes en noem maar op. Erg romantisch dus haha. Verschrikkelijk maar je moet wat!

De 2e busdag was van Pelotas naar Porto Alegre en van daaruit naar Cambara do sul. Hier hebben we 2nachten geslapen. Dit bergdorpje staat bekend om z´n Canyontours (naam zegt al genoeg). Voor 1feb hadden we een tour naar 1 van de 2 canyons geboekt. We moesten vroeg ons bedje uit, 8uur al! We waren helemaal gekleed in zomerkleding, maar je raad het al, halverwege het klimmen begon het toch een partijtje te stortregenen en waaien. Poncho´s aan en maar weer verder bikkelen. De eerste berg had een erg mooi uitzicht, maar de tweede plek die we bezochten was helemaal super. We gingen naar de Secret Rock, alleen de route ernaartoe was meer indrukwekkend dan de Secret Rock zelf. Watervallen, klauteren over beekje en prachtig uitzicht weer. Het weer was ook gelukkig omgeslagen dus het zonnetje begon weer vrolijk te schijnen.
De rest van de dag hebben we beetje gechilled in het hostel en onze volgende bestemming bepaald. Beachen op het noordelijke eilandje van Florianopolis!! De volgende dag weer lekker de hele dag bussen. Het eerste stuk bussen was een hele ervaring, stel je voor dat je met een touringcarbus gaat offroaden, gaat afdalen van ong. 1000 meter hoogte op een zandweggetje met een hele diepe afgrond. Het was echt prachtig.

Eenmaal aangekomen op het eilandje van Florianopolis gauw een plek gevonden waar we zouden slapen. Een appartement aan het strand. Hier zijn we 3,5 dag gebleven en hebben we wat verschillende strandjes opgezocht. Eerste 1.5 dag was het weer een beetje grauw, af en toe wat regen. De andere 2 dagen was het echter weer helemaal super. Temperaturen van rond de 34 graden. En de goedkope drank van Brazillie ontdekt, check de foto van Danny maar haha de beelden zeggen genoeg!

5februari hebben we de nachtbus genomen naar Foz do Iguacu, waar de beroemde watervallen liggen. Rond 10.00 de volgende dag kwamen we aan in Foz do Iguacu. Hostelletje gevonden, spullen gedumped en gauw naar de Braziliaanse kant van de watervallen(er zijn namelijk 2 kanten waar je de watervallen kan bezichtigen, Brazilie en Argentinie). Deze watervallen zijn echt super prachtig, worden ook wel de mooiste watervallen ter wereld genoemd. Het is niet echt uit te leggen maar check de foto´s maar.

De volgende dag naar de Itaipu dam, 1 vd grootste dammen ter wereld kwa opwekken van energie. Deze dam levert 20% van de Braziliaanse stroomvoorziening en 90% van de Paraguayaanse. Het was erg indrukwekkend om te zien. We waren rond het middaguur weer terug in het hostel om vervolgens te verhuizen naar Puerto Iguazu, Argentinie. Hier gauw onze spullen in het hostel gedumped en op naar de Argentijnse kant van de watervallen, Cataratas Iguazu. We dachten dat de Braziliaanse kant geweldig was, maar de Argentijnse kant heeft nog meer indruk op ons gemaakt. Het was echt onbeschrijfelijk. Dit moet je echt een keer gezien hebben.(de foto´s van de Argentijnse kant volgen later). Dit was vandaag!!

Het was eigenlijk de bedoeling om wat langer in Brazilie te verblijven, maar Brazilie is best wel heel duur. We hebben best veel gereist in korte tijd omdat de prijzen ons tegenvielen en we weer gauw terug wouden naar het wat goedkopere Argentinie. De komende maand zullen we waarschijnlijk in Argentinie verblijven. Het is de bedoeling om van het noorden naar het meest zuidelijke puntje van Argentinie, Ushuaia, te reizen.

Wedenken datwe alles van de afgelopen 3 weken wel voldoende hebben beschreven. We zijn nu moe, gaan zo lekker broodje hamburger eten en beetje chillen en dan lekker slapen en verder nagenieten van de falls. Morgen gaan we weer verder bussen in Argentinie. In de planning staat de lange trip naar Tucumar.. Een ritje van z´n 20uur. Dat wordt dus weer heerlijk genieten geblazen.

Voor fotos van de afgelopen 4weken, check:http://www.flickr.com/photos/57347919@N07/

Groeten Danny, Willem en Stef

.

Eerste weekie

Ons eerste verslag vanuit Zuid-Amerika (alle eer aan willem)!

De vlucht naar Buenos Aires was goed verlopen. Geen vertragingen ed.Het was alleen echt super warm in het vliegtuig en lange afstanden vliegen is gewoon k..Woensdagochtend om half 9 Argentijnse tijd lande het vliegtuig, hierbijwas onze trip eindelijkecht begonnen.

De eerste opgave was met de lokale bus in Buenos Aires tekomen. Het vliegveld ligt ongeveer 30km buiten het centrum. Dit was aleen hele ervaring. Uiteindelijk na meer dan 1,5uur in de bus en daarna nog bijna een uur lopen met de te zware backpack waren we aangekomen in het hostel. De rest van de dag hebben we niet zo heel veel gedaan, beetje rondgelopen in de omgeving van het hostel enwat lokale biertjes geproefd. Het hostel lag dicht bij het historische Plaza de Mayo. s´Avonds zijn we optijd naar bed gegaan want we waren moe van de vlucht.

De volgende dag hebben we een walkingtour naar La Boca gedaan, de armste wijk van BA. Hier zijn we in het stadion van Boca Juniors geweest, hebben we gegeten in een typisch Argentijns restaurantje waar de bbq flink stond te branden en hebben we beetje sight seeing gedaan.

Vrijdag hebben we een walkingtour naar Palermo gedaan, een andere wijk in BA. Deze wijkis erg groen met een hoop mooietuinen. Na de walkingtour zijn we terug naar het hostel gegaan om voorbereidingen te treffen voor de volgende dag, we zouden namelijk naar Colonial de Sacremento, Uruguay, gaan. Boot ticket geboekt en hostel geboekt.

Zaterdag ging de boot naar Uruguay. Eenmaal aangekomen in Colonial gingen we op zoek naar het hostel. Toen we het hostel gevonden had bleek dat de reservering niet doorgekomen was en dat ze ook nog eensgeen plek meer hadden. Het hielp ook erg dat de eigenaar van het hostel geen woord Engels kon en wij geen Spaans. Met handen en voeten werk en met behulp van iemand die beetje kon vertalen konden we toch blijven. Er werden in een kamer 3 extra bedden neergezet. s´Avonds in Colonial rond gehangen.

De volgende dag hadden we voor een golfkarretje gehuurt en daarmee Colonial verkent. s´Middags sloeg het weer helemaal om met erg veel regen, wind en onweer. Rest van de dag in hostel rondgehangen met 2 Argentijnse meiden. Met veel cerveza's en een gitaar was dit erg gezellig en waren we de regen alweer gauw vergeten!

Maandag zijn we met de bus naar Montevideo, de hoofdstad van Uruguay, gegaan, Hier hebben we niet veel gedaan, was ook niet zoveel te doen. Beetje sight seeing gedaan, busticket gekocht naarPunta del Diablo en gechilled in het Hostel.

Dinsdag zijn we met de bus naar Punta del Diablo vertrokken. Dit is een kustplaatsje waar veel Uruguayanen heen gaan om vakantie te vieren en dan met name de jongeren en hippies :) s ´Middags lekker op strand gelegen en s´avonds kregen we van de hostel eigenaar overheerlijke zelfgemaakte pizza. We kregenzoveel dat we het nog geneens op kregen en wij zijn toch grote eters. s´Nachts voor het eerst uitgegaan. Het nachtleven begint hier pas om ongeveer 4uur. Dus nooit meer klagen dat wij altijd zo laat uitgaan! Het was erg gezellig alleenkomt de zuid amerikaanse nu al ons de neus uit haha. Aankomende week gaan we genieten van onze welverdiende week op het strand tussen de Uruguayaanse schoonheden en goedkope cerveza's. Alle vrouwen lopen hier trouwens op strand in string, iets waar wij niets op tegen hebben. Eerste strand dag zijn Danny en Stef kreeften geworden waardoor zij de tweede stranddag al moesten afhaken haha en maar zeggen dat ze niet gauw verbranden haha.

Dit was het!!!

Oh trouwens super vet dat Noordwijk door is, zal vast een mooi feest geweest zijn. Wij gaan hem nu kijken op uitzendig gemist. Over de wedstrijd van woensdag maar geen woord....

Voor foto´s check : http://www.flickr.com/photos/57347919@N07/

Adios!!